Door het oog van de naald.
Voor dat Willem vandaag geholpen werd, hadden we nog een aantal punten met de chirurg besproken om mee te nemen als hij toch onder narcose was. Weghalen van een wrat bij zijn oog, bloed afnemen (geriatrisch profiel incl. SDMA) en een echo van zijn blaas /nieren. Dat laatste vond ik van belang, want ik had een aantal veranderingen gezien die wellicht medisch verklaard konden worden.
Om 11.55 uur gaat de telefoon: met Anicura vanuit de OK. We willen even overleggen…
Mijn maag kromp ineen. Op dit soort gesprekken zit niemand te wachten.
‘We hebben bij Willem een tumor op zijn milt ontdekt ter grootte van een sinaasappel, met een doorsnede van 12 cm en boterzacht. We zijn er op tijd bij en adviseren deze weg te halen nu hij nog onder narcose is. En hond kan prima verder leven zonder milt’. Zonder veel verder te vragen gaf ik natuurlijk groen licht. ‘Ga maar snel verder, we praten later verder!’ En zo geschiedde.
Als ik Willem niet goed had geobserveerd en dit niet had besproken met de dierenarts, dan was het niet zo best geweest. Dan was de tumor spoedig gebarsten en zou het niet goed aflopen met mijn vriend. Dus, vandaag geluk bij een ongeluk!
Of de tumor goed of kwaadaardig is en de uitslag van het bloedonderzoek, horen we volgende week.
Komende tijd ga ik lekker met hem cocoonen, samen kwaliteitstijd doorbrengen, samen zijn en genieten.
Dus wellicht komen er een aantal bezoeken te vervallen. Ik zal in dat geval met jullie zo spoedig mogelijk contact opnemen.