Mae is weer zo’n klein wonder op vier pootjes. Ze leeft voluit, past zich moeiteloos aan en geniet met volle teugen van het leven. Toch is er één ding nog spannend: bezoek aan huis. Dan blaft ze, valt uit en hoopt stiekem dat ze meteen weer vertrekken. Toevallig is dat ook precies het terrein waarop Willem uitblinkt…
Maar wat schets mijn verbazing? Willem, inmiddels een ervaren pensionado, straalt toch een zekere mate van rust uit. Met zijn kalme energie en jarenlange ervaring laat hij Mae zien dat bezoek niet altijd eng hoeft te zijn. Bezoek betekent: een lekkere snack, geen verplichtingen, en vooral geen contact als je daar geen zin in hebt. Het is prachtig om te zien hoe hij haar dat leert. Ooit was hij zelf een Mae, maar nu – als senior in lijf en leden – wordt hij steeds zachter en makkelijker.
Voor Mae krijgt bezoek nu een nieuwe betekenis: we ontmoeten elkaar buiten, ze wordt genegeerd, het bezoek houdt voldoende afstand, Mae krijgt een met vlees gevulde WEST PAW Tux van de The Dog Company op een rustige plek. Verder hoeft ze niets en mag ze gewoon zijn. Ze is een slimme dame en leert razendsnel. We begeleiden haar stap voor stap, helemaal op haar eigen tempo.
Ik heb er alle vertrouwen in. Nu alleen het bezoek nog even laten wennen aan haar persoonlijke huisregels.