Ode aan Bunica
Een naam is meer dan een woord. Het is het eerste cadeau dat we krijgen bij onze komst op deze wereld. Een naam is erkenning, een anker van identiteit: ik besta ! Maar het is ook een brug tussen wie we zijn en hoe de wereld ons ziet.
Maar wat als die naam niet Nederlands klinkt? Wat als je naam verraadt waar je vandaan komt—en mensen je daar anders om behandelen?
Wat als je, in plaats van een schattig zwart hondje, ineens wordt gezien als een ‘mormel uit Roemenië’? Eentje die hier niet thuishoort. Omdat ‘de Nederlandse asiels vol zitten’. Omdat ‘ze vals zijn’..en meer. Ongevraagd vliegen de meningen en vooroordelen me om de oren.
Dat is gek, toch?
Een hond is een hond, ongeacht de herkomst. En als zij bij Willem past, dan is ze hier van harte welkom!